Van (....) menschen, de dingen, die voorbij gaan...

Peter Stultiens

Medio februari was het 20 jaar geleden dat ik in dienst trad bij Educom/Detacom in Sittard.

Van diverse kanten kreeg ik de reactie: Al zo lang?

20 jaar is wel lang als je kijkt naar het ICT landschap want daar is 2 jaar al lang: besturingssystemen volgden elkaar in rap tempo op en ook de ontwikkelingen en vernieuwingen binnen softwaredevelopment namen en nemen duizelingwekkende vormen aan. Steeds meer nieuwe inventieve en slimme tools die allemaal met elkaar communiceren en waar slimme developers ( en dat zijn ze eigenlijk allemaal) dankbaar en veelvuldig gebruik van maken. Wat vrij recent nog als onmogelijk werd bestempeld is nu vaak gemeengoed. De koek is nog lang niet op. We staan nog pas aan het begin van allerlei (virtuele) ontwikkelingen. Wat zouden we nu zijn met Windows3.11 of nog ouder?

Maar ja, wat is lang; toen ik begin jaren zeventig met mijn 1.94 mtr op de middelbare school rondliep was ik inderdaad lang. Tegenwoordig constateer ik steeds vaker dat ik omhoog moet kijken wanneer ik met jonge mensen communiceer. Dat heeft overigens niets te maken met hoe je met elkaar omgaat of dat je tegen elkaar moet opkijken. Zeker in de detachering is de samenwerking tussen mensen van essentieel belang en het is mooi om te zien hoe verschillende generaties met elkaar omgaan. Om hierin te kunnen en mogen opereren houd je jong.

20 jaar bij dezelfde organisatie zou lang zijn geweest wanneer deze organisatie niet was veranderd. Gelukkig heeft Educom/Detacom in deze 20 jaar de ontwikkelingen in de markt altijd gevolgd en haar organisatie hierop telkens aangepast. Nieuwe projecten, nieuwe ideeën en nieuwe markten werden verkend en kregen een kans om te rijpen, verder uit te groeien en te komen waar we nu staan. Telkens weer een stap in de goede richting!

Dat is de kracht van de MKB-onderneming en het fenomeen “familiebedrijf” in het bijzonder.

En in deze geest zal de komende jaren de organisatie blijven opereren en zal voor mij 25 jaar niet echt lang zijn:

“Tempus Fugit”